Profesor doktor habilitowany Zbigniew Andrzej Judycki, to osoba niesłychanie skromna, tytan pracy, dziennikarz, pisarz, kronikarz, autor kilkudziesięciu pozycji książkowych dotyczących wybitnych Polaków mieszkających nie tylko we Francji czy Europie, ale również rozsianych po całym świecie. Od 1992 roku w paryskim Głosie Katolickim wydawanym przez PMK we Francji, do którego i ja również pisałem, redagował „ Kronikę polonijną”. Twórca Instytutu Biografii Polonijnej. Również pomysłodawca i organizator Sympozjów Naukowych.

Poznałem Zbyszka ponad 20 lat temu. Od 6 lat miałem wielkie szczęście i zaszczyt współpracować z nim. 10 IX 2022 roku w Paryżu wspólnie zorganizowaliśmy XXIV międzynarodowe sympozjum – „Polacy w Paryżu”, które prowadziłem. Zbyszek, kopalnia wiedzy o Polakach mieszkających we wszystkich krajach globu ziemskiego, miał kolejne plany. Z ostatniej swojej pozycji książkowej – „Małej encyklopedii Polonii francuskiej”, wyszczególnił 200 biogramów, które już przetłumaczone są na język francuski, i wkrótce zostaną wydane. Na podstawie tego kompendium mieliśmy wspólnie, w Ambasadzie RP w Paryżu, zorganizować kolejną, tym razem francusko – polską konferencję „Polacy we Francji”. Jej celem miało być pokazanie Francuzom jak wielki wkład wnieśli nasi rodacy w rozwój Francji. Mieliśmy też wspólnie redagować suplement „MEPF”. Nasz wspólny przyjaciel artysta malarz Zbigniew Więckowski, dowiedziawszy się o śmierci Zbyszka Judyckiego, powiedział -„po co on się tak pospieszył”. Tak, pospieszyłeś się profesorze. Przed Tobą było XXV sympozjum naukowe. „Polscy aktorzy i twórcy filmowi grający i tworzący na całym świecie”, które tym razem miało odbyć się w Warszawie i XXVI , które planowałeś w Rzymie, a jego tematem miało być – „Polscy biskupi i kardynałowie pracujący w Watykanie”. Tak Zbyszku, dlaczego się tak pospieszyłeś? Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych. Jednak takiego człowieka jak Ty nikt nie jest w stanie zastąpić! Dla Polonii, ale również dla Polski jest to niepowetowana strata! Spoczywaj w pokoju Zbyszku i do zobaczenia – w co głęboko wierzę, po drugiej stronie ŻYCIA.

W imieniu paryskich polskich intelektualistów (naukowców, pisarzy, poetów, artystów, lekarzy…), w imieniu francuskiej Polonii, rodzinie i najbliższym pragnę złożyć wyrazy szczerego współczucia.

Tekst i zdjęcia: Krzysztof Tadeusz Walendzik