Wodospady Iguaçu, znane również jako Cataratas del Iguazú, składają się z około 275 wodospadów na rzece Iguaçu, która leży w dorzeczu rzeki Paraná.

Te spektakularne wodospady są położone pomiędzy Parkiem Narodowym Iguaçu w stanie Paraná w Brazylii a Parkiem Narodowym Iguazú w prowincji Misiones w Argentynie, stanowiąc naturalną granicę między dwoma krajami. Oba parki narodowe razem zajmują obszar 250 tysięcy hektarów subtropikalnych lasów i są uznawane za Dziedzictwo Przyrodnicze Ludzkości.

Park Narodowy na stronie argentyńskiej został założony w 1934 roku, podczas gdy brazylijski park narodowy został otwarty w 1939 roku. Oba parki mają na celu ochronę i zarządzanie zasobami wodnymi wodospadu oraz otaczającym go środowiskiem. W 1984 roku brazylijski park, a w 1986 roku argentyński park zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Dodatkowo, od 2002 roku Park Narodowy Iguaçu uznawany jest za jedno z brazylijskich stanowisk geologicznych.

Pierwszym Europejczykiem, który odkrył wodospady Iguazu, był Hiszpan Álvar Núñez Cabeza de Vaca w 1541 roku. Obecnie wodospady te są drugim najczęściej odwiedzanym miejscem przez turystów zagranicznych w Brazylii. W czasie pory deszczowej wodospady Iguaçu stają się trzecim na świecie pod względem objętości wody – ich przepływ zwiększa się dziesięciokrotnie, osiągając 11 300 metrów sześciennych na sekundę, podczas gdy typowy przepływ wynosi 1500 metrów sześciennych na sekundę.

#WodospadyIguaçu #CataratasDelIguazú #ParkNarodowyIguaçu #ParkNarodowyIguazú #DziedzictwoUNESCO #Brazylia #Argentyna #Przyroda #Turystyka #HistoriaOdkryć #PoraDeszczowa #PrzepływWodny